- VÁGR
- (-s, -ar), m.1) wave, sea;2) creek, bay;3) matter from a sore.* * *m. [Ulf. wegs = σεισμός, pl. wegos = κύματα; A. S. wæg; Engl. wave; Dan. vove; Germ. wogen; the root word is vega, to stir]:—a wave, sea; but in this sense obsolete except in poetry; vind ek kyrri vági á, Hm. 155, Alm. 25; vágr vindlauss, a windless wave, Ýt.; þau á vági vindr of lék, Gkv. 1. 6; róa á vág, Hým. 17; vágs róði, Stor.; vágs hyrr, ‘wave-flame’ i. e. gold, Bragi: in prose the allit. vindr eða vágr, N. G. L. i. 34.COMPDS: vággarðr, vágmarr, vágþeystr, vágþrýstr.B. [This may be a different word, connected with varra, vörr, = a lip]:—a creek, bay, Hbl. i, 12; þeir lendu í váginn, Landn. 97; lögðu í inn ytra váginn, Fms. ix. 21; þeir liggja á vági þeim er Hjörunga-vágr heitir, xi. 122; í skerin ganga vágar, Fas. ii. 533; very freq. in Icel.II. also in pr. names, Vágr, Vágar, a fishing-place in northern Norway, whence Vága-floti, Fms. iv. 277: Vága-stefna, a fair at Vágar. Fms. iv. 277.COMPDS: vágsbotn, Vágsbrú.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.